Druk op het driehoekje om het geluid te starten.
Auteur: Piet de Zeeuw – ‘s Gravendeel
Inspreekstem: Chris den Boer
’t Hoekie errebeeze van Aaoie was nog gêên twêê roe grôôt, maor hij had t’r alles an gedaen; op tijd gemist en gedureg ’t vuilt geweeje. Toen ’t aaindelek zôôver was, dat ‘r kon worre geplokt kwamme die rotsakke van mosse en sprêêuwe in grôôte petroelies neerstrijke en fratte anhoudend de mooiste errebeeze op. Hard schrêêuwe of zôô, nou en dan op ’n toeter blaeze hiellep niks; zie liete d’r aaige niet wegjaoge.
En, om dajje toch slecht voor een paor roe errebeeze een kenon ken gaon kôôpe, hañze een mosseverschrikker gemaokt. Ze hadde twêê houters as een kruis over mekaor getummerd, daeromheen een ouwe zwarte jas mè staldeure en een bossie strôô as kop. Om z’n nek zat een rooie zaddoek en bove op z’n kop een ouwen hôôgen hoed.
’t Was een lillek ding geworre, waer elk fesoendelek meñs z’n aaige een peebroerte van zou schrikke. Een gruwel voor de stelende veugels. Heet leekent wel een ofgeschaaie zedepreeker uit d’n voregen êêuw.
Maor ’t hielep niks. De mosse en de sprêêuwe trokke d’r aaige d’r niks van an. Ze fratte d’r aaige te borste an de rijpste errebeeze en ze scheeten ‘m bove op z’n harses.
